نویسنده: سیحون کوهسار
در حالی که میلیون‌ها دختر در خراسان‌افغانستان از حق ابتدایی تحصیل محروم شده‌اند، خانواده‌های سران سیاسی به خصوص حامیان گروه طالبان، از جمله اسماعیل یون، دختر خود را برای تحصیل به خارج از کشور می‌فرستد.
این دوگانگی آشکار، خشم و ناامیدی دختران بازمانده از مکتب و خانواده‌های آن‌ها را برانگیخته است.
آن‌ها نه‌تنها از محرومیت از آموزش رنج می‌برند، بلکه خیانت کسانی را احساس می‌کنند که با حمایت از گروه طالبان، آینده‌شان را تباه کرده‌اند تا آینده فرزندان خود را در خارج از کشور تضمین کنند.
عبدالحکیم امانی، استاد سابق دانشگاه که دو دخترش از رفتن به مکتب بازمانده‌اند، می‌گوید: “دختران ما پشت درهای بسته‌ی مکتب‌ها و دانشگاه‌ها می‌مانند، اما دختران کرزی و یون و دیگر سران گروه طالبان در خارج جشن فارغ‌التحصیلی می‌گیرند.
آیا این همان عدالتی است که گروه طالبان و حامیانش برای خراسان‌افغانستان می‌خواهند؟”
او تأکید می‌کند: “همان مردانی که سال‌ها از گروه طالبان حمایت کردند و برادر خواندند، امروز دختران‌شان در بهترین دانشگاه‌ها و مکاتب جهان درس می‌خوانند، اما دختران مردم عادی حتا حق رفتن به صنف ششم را ندارند.”
کرزی که همیشه گروه طالبان را “برادر” می‌نامید، عکس‌های دخترش را در مراسم فارغ‌التحصیلی منتشر می‌کند، در حالی که میلیون‌ها دختر خراسان‌افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم شده‌اند.
مروه فقیری، یکی از دختران بازمانده از مکتب، با بیان درد خود می‌گوید: “فراغت دختران ثروتمندان و رهبران برایم دردناک نیست؛ دردناک این است که کرزی و یون از حامیان گروه طالبان هستند.
یون حتا به گروه طالبان ۱۱۰ نمره داده بود! چرا دختر خود را به ترکیه فرستاده تا دانشگاه بخواند؟ این اوج دورویی است.”
او با تأمل می‌پرسد: “گروه طالبان می‌گویند تحصیل دختران خلاف شریعت است، اما رهبران همین گروه، دختران خود را به قطر و پاکستان و جاهای دیگر می‌فرستند تا پزشکی و مهندسی بخوانند.
آیا آموزش برای دختران آن‌ها حلال است و برای دختران مردم گناه؟”
شماری دیگر از دختران محروم از تحصیل در گفت‌وگو با خراسان‌تایمز بیان کردند: “ما هر روز با درد بیدار می‌شویم نه فقط درد محرومیت از درس، که درد خیانت کسانی مانند کرزی و یون را حس می‌کنیم.
همان کسانی که با حمایت از گروه طالبان، آینده ما را دزدیدند تا آیندهٔ دختران خود را در خارج تضمین کنند.”
در پایان، این دختران تأکید کردند که ما فراموش نخواهیم کرد چه کسانی این تاریکی را بر ما تحمیل کردند.
یون به گروه طالبان ۱۱۰ نمره می‌دهد و رفتارهای قبیله‌ای آن‌ها را به نفع جامعه می‌خواند، اما خودش طرف‌دار این نیست که دخترش قربانی بی‌سوادی و تفکر قومی و عقب‌مانده گروه طالبان شود.
واقعیت این است؛ آن‌ها برای مردم عدالت نمی‌خواهند، فقط دوام قدرت قومی می‌خواهند.
با این حال، نویده عطایی فعال اجتماعی می‌گوید که برخی رهبران گروه طالبان در پاکستان و امارت متحد عربی خانه دارند و دختران‌شان در مکتب و دانشگاه‌ها این کشورها درس می‌خوانند؛ اما در خراسان‌افغانستان دختران به دلیل فرمایشات استخبارات کشورها از خواندن درس محروم شدند.
عطایی هم‌چنان مدعی شده‌است که خواهر ذبیح الله مجاهد ۶ سال قبل در یکی از دانش‌گاه‌های کراچی پاکستان درس‌اش را در رشته حقوق و علوم سیاسی به پایان رسانده‌است.
گروه طالبان در چهار سال سلطه‌شان دروازه‌های مکتب و دانشگاه را به روی دختران بسته‌اند و محدودیت‌های شدیدی را بر این قشر اعمال کردند.
بسیاری از شهروند کشوری به دلیل ادامه درس دختران‌شان مجبور به ترک کشور شدند.
