خبرگزاری رسمی قبرس گزارش داده است که با افزایش قابل توجه مهاجرت و سرمایه‌گذاری اسرائیلی‌ها در قبرس جنوبی، برخی از رهبران سیاسی این کشور نسبت به تأثیرات اجتماعی و استراتژیک این روند هشدار داده‌اند.
استفانوس استفانو، رئیس حزب چپ‌گرای آکل، اخیراً در جریان سخنرانی در کنگره حزبی خود ابراز نگرانی کرد که «حضور گسترده و ساختارمند شهروندان اسرائیلی در مناطق کلیدی می‌تواند به شکل‌گیری مناطق بسته قومی و تغییر بافت اجتماعی قبرس منجر شود.»
به گفته وی، «ایجاد مدارس و نهادهای مذهبی خاص در برخی مناطق، بدون توجه به بافت فرهنگی و اجتماعی موجود، زمینه‌ساز شکل‌گیری گتوهایی خواهد شد که انسجام اجتماعی را تهدید می‌کند.»
طبق آمار منتشرشده از سوی منابع رسمی و رسانه‌های منطقه‌ای، جمعیت اسرائیلی مقیم قبرس از حدود ۴۰۰ نفر در سال ۲۰۰۳ به بیش از ۱۲ هزار نفر در سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است. همچنین تخمین زده می‌شود سالانه بیش از ۳۰۰۰ شهروند اسرائیلی به طور دائم یا موقت به قبرس نقل مکان می‌کنند.
بر اساس گزارشی که در سال گذشته توسط روزنامه اسرائیلی هاآرتص منتشر شد، دلایلی نظیر نزدیکی جغرافیایی، ثبات سیاسی، هزینه‌های پایین زندگی و واکنش به تحولات داخلی اسرائیل به ویژه اصلاحات جنجالی قضایی از عوامل اصلی این مهاجرت محسوب می‌شوند.
در ماه مارس ۲۰۲۴، برخی رسانه‌های اسرائیلی از تلاش وزارت حمل‌ونقل اسرائیل برای خرید یا اجاره یک بندر استراتژیک در قبرس جهت تسهیل بازرسی کمک‌های بشردوستانه به غزه خبر دادند. این اقدام، بنا بر گزارش‌ها، می‌تواند به عنوان جایگزینی برای بندر حیفا در صورت بروز ناامنی‌های بیشتر عمل کند.
دولت قبرس تاکنون واکنشی رسمی در مورد این تحولات نشان نداده، اما برخی تحلیلگران سیاسی خواستار نظارت دقیق‌تر بر معاملات ملکی و سرمایه‌گذاری‌های خارجی در جزایر کلیدی شده‌اند.
این در حالی است که تاریخچه علاقه‌مندی جنبش صهیونیسم به قبرس به اواخر قرن نوزدهم بازمی‌گردد، زمانی که فعالانی مانند دیوید تریچ و تئودور هرتزل از این جزیره به عنوان یکی از گزینه‌های مهاجرت یهودیان نام می‌بردند. با این حال، موضوع «اسرائیل دوم» تاکنون تنها در حد گمانه‌زنی‌های سیاسی باقی مانده است.
