در سایه تشدید بحران اقتصادی و فروپاشی ساختارهای اشتغال‌زا در خراسان‌افغانستان، منابع محلی از خودکشی یک جوان به نام نصار احمد در ناحیه پانزدهم شهر کابل خبر داده‌اند.
به اساس گزارش‌ها، این جوان به دلیل فقر شدید و مشکلات اقتصادی، به زندگی خود پایان داده است.
با گذشت نزدیک به سه سال از تسلط گروه طالبان بر خراسان‌افغانستان، آمار غیررسمی نشان می‌دهد که نرخ بیکاری به بالاترین سطح خود در دو دهه اخیر رسیده و بخش بزرگی از جمعیت جوان کشور با ناامیدی، افسردگی و فقر ساختاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این وضعیت، پدیده خودکشی را از یک معضل فردی به بحرانی اجتماعی بدل کرده است.
در کنار آمار رو به رشد خودکشی، روند مهاجرت‌های اجباری نیز ابعاد نگران‌کننده‌ای به خود گرفته است. هزاران شهروند، بدون چشم‌انداز شغلی در داخل کشور، راهی مرزها می‌شوند؛ مرزهایی که عبور غیرقانونی از آن‌ها نه‌تنها سرشار از خطر است، بلکه در مواردی به قیمت جان مهاجران تمام می‌شود.
این در حالی است که کارشناسان اجتماعی معتقدند که این رخدادها، تنها پیامدهای طبیعی یک حکومت ناکارآمد نیستند، بلکه نتیجه سیاست‌های حذف‌شونده‌ای است که متخصصان، کارمندان و نخبگان را از صحنه اجرایی کشور کنار زده است. عدم وجود نهادهای حمایتی، ضعف زیرساخت‌های رفاهی و نبود چشم‌انداز توسعه، به شکل‌گیری یک بحران انسانی تمام‌عیار در خراسان‌افغانستان دامن زده است.
