سیحون کوهسار
مهران پوپل، شاعر و ادیب پشتونتبار، در یادداشتی با اشاره به سابقه دیرینه زبان پارسی در دربار فرمانروایان پشتون، تأکید کرد که زبان، به تنهایی معیار تعیین هویت ملی یا قومی نیست.
این یادداشت در واکنش به افرادی بود که به دلیل ناآشنایی پوپل با زبان پشتو، پشتون بودن او را زیر سؤال برده بودند.
پوپل در توضیح این موضوع خاطرنشان کرد: «پارسی قرنها زبان رسمی دربار و دیوان بسیاری از پادشاهان و بزرگان پشتون از احمدشاه درانی تا امانالله خان و داوود خان بوده است. شمار زیادی از این شخصیتها خود به پارسی شعر سرودهاند و این زبان را در مکاتبات رسمی به کار میبردند.»
او به سندی تاریخی اشاره کرد: نامهای از شاه امانالله خان خطاب به شاه ولی خان (برادر نادرشاه و وزیر مختار خراسانافغانستان در لندن) که پس از عزیمت پادشاه به ایتالیا نگاشته شده و در شماره ۱۱۷۱ روزنامه «اطلاعات» مورخ پنجم عقرب ۱۳۰۹ خورشیدی منتشر شده است. این سند گواهی بر رواج پارسی در بالاترین سطوح حکومتی در خراسانافغانستان است.
پوپل با استناد به این پیشینه نتیجه گرفت: «ناآشنایی با زبان پشتو نمیتواند دلیلی برای انکار هویت پشتون یک فرد باشد. هویت فرهنگی و ملی پیچیدهتر از تکزبانی است و تاریخ مشترک مردمان خراسانافغانستان گواه این تنوع و همزیستی است.»
او در بخشی از نوشتهاش گفته است که با افغان نخواندن تمام شهروندان کشور، از سوی پشتونها اهانت شدم.
