محی‌الدین مهدی نویسنده و پژوهشگر تاریخ در گفتگو با یک رسانه‌ی خصوصی گفت که برهان‌الدین ربانی و احمدشاه مسعود، “اخوانی” بودند و هیچ‌گاه داعیه “تاجیکانه” نداشتند.
او می‌گوید که اگر این دو شخصیت سیاسی خود شان را تاجیک می‌گفتند، با عبدالعلی مزاری و عبدالرشید دوستم متحد می‌شدند.
آقای مهدی، تأکید کرد که برای این دو رهبر کشور، مسایل قومی اهمیت نداشت و آنها قضایا را از زاویه دین و منافع امت می‌دیدند.
این عضو پیشین مجلس نمایندگان، برخورد غیر قومی استاد ربانی و احمدشاه مسعود را اشتباه خواند و افزود که یک‌عده هنوز هم این راه اشتباه را ادامه می‌دهند.
مهدی در ادامه، مشکل اصلی خراسان‌افغانستان را قومی خواند و هشدار داد که «این واقعیت نباید پنهان شود».
وی تصریح کرد: «تا زمانی که مسئله هویت قومی در خراسان‌افغانستان به رسمیت شناخته نشود، هیچ روند سیاسی و ملی پایداری شکل نخواهد گرفت.»
این پژوهشگر همچنین به پشت‌پرده نشست بن اشاره کرد و امضای توافقنامه بن را «امضای ننگین» خواند.
او مدعی شد: «شماری از رهبران جهادی تلاش کردند استاد ربانی را کنار بزنند و خود جانشین او شوند. آنان در واقع علیه وی کودتا کردند.»
مهدی افزود که برهان‌الدین ربانی اصرار داشت کنفرانس بن برای حفظ نماد استقلال سیاسی خراسان‌افغانستان در کابل برگزار شود، اما داکتر عبدالله عبدالله، یونس قانونی و مارشال محمد قسیم فهیم با این تصمیم مخالفت کرده و مانع اجرای آن شدند
