سیحون کوهسار
۳۰ام اسد/مرداد، روزی که خنده بر لبان مردم خراسان‌افغانستان اشک ریخت. امروز، یاد و خاطره استاد عبدالاحمد خاک‌سار، طنزپرداز محبوب و میراث‌دار قهقهه‌های صادقانه را گرامی می‌داریم.
عبدالاحمدخاک‌سار یا نام مشهورش “میرک” زاده سال ۱۳۳۴ هجری خورشیدی بود. درباره زادگاه‌اش روایت‌ها گوناگون است؛ برخی او را از دیار شاه شهید کابل می‌دانند و برخی دیگر دل‌بسته به دامان شهرستان خان‌آباد کندز.
او نخستین پله‌های دانش را در مکتب خود را در لیسه شیرخان کندز به پایان رساند. سپس در دانشگاه در زبان و ادبیات فارسی درس خواند و از آن گوهرها برگرفت.
خاک‌سار، معلمی بود با طبعی شوخ و روحیه‌ای نکته‌سنج. چهار دهه به پرورش اندیشه‌ها همت گماشت و ثمره این عمر پربرکت، تربیت صدها شاگرد کوشا و برجسته بود.
عروج هنری او از سال ۱۳۵۲ و از صحنه‌های تئاتر استان کندز آغاز شد. در سال ۱۳۵۹ به کابل آمد و در فضایی گسترده‌تر، به عرصه تئاتر و رسانه قدم نهاد.
حضورش در رسانه‌های ملی، نامش را بر سر زبان‌ها انداخت و او را به یکی از مشهورترین چهره‌های طنز خراسان‌افغانستان بدل کرد.
بسیاری او را با نام «میرک» به خاطر می‌آورند؛ شخصیتی ماندگار که خاک‌سار با هنرش جان بخشید. از نمایش‌نامه عمیق «بله و نه‌خیر» تا فیلم‌های مطرحی چون «تردید»، «گل بابونه»، «پول»، «کبوتر زخمی»، «بهار امید» و «سایه»، حضوری درخشان و تأثیرگذار داشت.
زبانی ساده و بیانی شیرین داشت. قصه‌گویی چیره‌دست بود که با طنزی نغز، دل‌ها را می‌ربود. محبوبیتی عظیم یافت؛ چرا که طنز او از جنس زندگی و از سر دل‌سوزی بود.
سرانجام، این وجود گران‌مایه در سیوم اسد/مرداد سال ۱۴۰۲ و در ۶۸ سالگی، پس از مبارزه با بیماری، دیده از جهان فروبست و در کابل، به خاک سپرده شد.
اما خاطره خنده‌های صادقانه‌اش و آثار ماندگارش، هم‌چون میراثی گران‌بها، برای همیشه در قلب مردم خراسان‌افغانستان زنده خواهد ماند.
