گزارش: آرزو پرنیان
از زمان بازگشت گروه طالبان به قدرت در خراسان‌افغانستان، وضعیت آموزشی و اشتغال زنان و دختران با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبرو شده است.
آمارها نشان می‌دهد که نزدیک به ۲.۵ میلیون دختر از رفتن به مکتب بازمانده‌اند؛ این رقم حدود ۸۰ درصد از کل دختران در واجد شرایط آموزش را تشکیل می‌دهد.
تا سال ۱۴۰۰ پیش از تسلط گروه طالبان حدود ۱۸٬۰۰۰ مکتب در سراسر خراسان‌افغانستان فعال بود که بیش از ۴٬۰۰۰ مکتب دخترانه را شامل می‌شد.
اکنون تحت حاکمیت گروه طالبان،
حدود ۸۰٪ مکاتب متوسطه و لیسه دخترانه در سراسر کشور تعطیل هستند.
تنها مکاتب ابتدایی ( صنف اول تا ششم) در بیشتر استان‌ها برای دختران باز است.
این تصمیم، نه تنها فرصت آموزش را از میلیون‌ها دختر گرفت، بلکه چشم‌انداز آینده زنان در جامعه را نیز تیره‌تر کرده‌است.
پیش از وضع این محدودیت‌ها، بیش از ۱۰۰ هزار دختر در دانشگاه‌ها مشغول تحصیل بودند، اما اکنون با مسدود شدن دروازه‌‌های دانشگاه‌ها بر روی آنان، آینده تحصیلی و شغلی این نسل به چالش به همراه کرده‌است.
دیده‌بان حقوق بشر (HRW) در گزارشی که به مناسبت روز جهانی کارگر منتشر کرده بود، اعلام کرد که به دلیل محدودیت‌های شدید گروه طالبان، سهم زنان در نیروی کار کشور به تنها ۵٪ درصد کاهش یافته است.
این سازمان در آن گزارش اشاره کرده بود که پیش از بازگشت گروه طالبان به قدرت در ( ۲۴/اسد/مرداد ۱۴۰۰) این رقم حدود ۱۹٪ درصد بوده است. دیده‌بان حقوق بشر دسترسی زنان خراسان‌افغانستان به اشتغال رسمی را «تقریباً ناممکن» توصیف کرده بود.
طبق گزارش، سیاست‌های گروه طالبان اکثر مشاغل خارج از خانه را برای زنان ممنوع کرده و محتسابان امر به معروف و نهی از منکر گروه طالبان اغلب زنان شاغل در فضاهای عمومی را آزار و اذیت و بازداشت می‌کند.
وضعیت کنونی، نگرانی‌های جدی در مورد نقض حقوق اساسی زنان و پیامدهای بلندمدت آن بر جامعه خراسان‌افغانستان را افزایش داده است.
محروم‌ساختن دختران از تحصیل و اشتغال در آینده میتواند پیامدهای گسترده‌ای به همراه داشته باشد.
۱: نیمی از نیروی کار جامعه حذف می‌شود و آن‌ها به لحاظ اقتصادی به خانواده‌ها وابسته‌تر می‌شوند.
۲: جامعه از رشد فکری، فرهنگی و علمی بازمی‌ماند.
نبود آموزش زمینه‌ساز گسترش افراط‌گرایی و خشونت می‌شود.
۳: زنان آموزش‌دیده نقش مؤثرتری در تربیت نسل آینده دارند؛ حذف آنان نسل آینده را نیز آسیب‌پذیر می‌سازد.
۴: همانگونه که شاهد هستیم محروم‌سازی زنان با واکنش جهانی همراه شده و جایگاه کشور را به شدت تضعیف کرده‌است.
محروم‌سازی زنان از آموزش و اشتغال، تنها تبعیض نیست، بلکه مانعی بزرگ بر سر راه توسعه انسانی و اقتصادی کشور نیز به‌شمار می‌رود.
و همچنان باعث افزایش فقر، عقب‌ماندگی اجتماعی، کاهش مشارکت اقتصادی، تضعیف خانواده‌ها، و گسترش ناآگاهی و افراط‌گرایی در آینده می‌شود.
