محمد نوید دانشپور
صحت (سلامتی) یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های انسانی است که نقش اساسی در توسعه اقتصادی و اجتماعی ایفا می‌کند.
بدون صحت، انسان قادر به کار، تولید، آموزش و رشد نیست.
از سوی دیگر، اقتصاد سالم می‌تواند امکانات بهداشتی و خدمات صحی بهتری فراهم سازد. از این‌رو، رابطه‌ای تنگاتنگ و دوسویه میان صحت و اقتصاد وجود دارد.
افراد صحتمند نیروی کار مؤثرتری هستند.
آنان کمتر بیمار می‌شوند، بهره‌وری بیشتری دارند و هزینه‌های کمتری برای درمان نیاز دارند. به عنوان مثال، کشوری که مردم آن از تغذیه مناسب، واکسیناسیون، آموزش‌های صحی و خدمات درمانی کافی برخوردارند، نیروی کار آماده‌تر و فعال‌تری خواهد داشت که مستقیماً به رشد اقتصادی کشور کمک می‌کند.
اقتصاد قوی‌تر به دولت‌ها و خانواده‌ها امکان می‌دهد تا سرمایه‌گذاری بیشتری در بخش صحت انجام دهند.
این سرمایه‌گذاری می‌تواند شامل ساختن شفاخانه‌ها، تربیت داکتران، تأمین دارو و تجهیزات، و افزایش آگاهی مردم درباره بیماری‌ها باشد.
از سوی دیگر، در شرایط اقتصادی ضعیف، معمولاً بودجه صحت کاهش می‌یابد و دسترسی مردم به خدمات درمانی محدود می‌شود.
در کشورهای فقیر، بیماری و فقر غالباً یک دور باطل ایجاد می‌کنند. فرد بیمار نمی‌تواند کار کند و درآمدی ندارد، و چون درآمدی ندارد، نمی‌تواند درمان شود؛ در نتیجه فقر و بیماری تقویت می‌شوند.
شکستن این چرخه نیازمند سیاست‌های دقیق در بخش صحت عمومی و حمایت‌های اقتصادی است.
صحت و اقتصاد به‌مثابه دو بال پرنده‌ای هستند که جامعه را به‌سوی پیشرفت می‌برند. سرمایه‌گذاری در صحت نه‌تنها یک اقدام انسانی و اجتماعی است، بلکه در درازمدت یک سیاست هوشمندانه اقتصادی نیز به شمار می‌رود.
برای رسیدن به توسعه پایدار، توجه هم‌زمان به بهبود وضعیت صحی مردم و تقویت اقتصاد ضروری است.
