در خراسان‌افغانستانِ امروز، زیر سایه سنگین سلط گروه طالبان، زنان نه تنها از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم شده‌اند، بلکه هر روز با خشونت سیستماتیک روبه‌‌رو هستند. تحصیل، کار، آزادی پوشش و حتی حق نفس کشیدن در انظار عمومی برای آنان به رویایی دست‌نیافتنی تبدیل شده است.
بنفشه ظفری، که پیش از تسلط گروه طالبان به عنوان آموزگار و فعال اقتصادی مشغول به کار بود، امروز به همراه خانواده‌اش در ایران به سر می‌برد؛
او چند بار در خراسان‌افغانستان توسط گروه طالبان بازداشت شده، مورد آزار و اذیت قرار گرفته و حتی عزیزانش به خاطر فعالیت‌های‌اعتراصی‌اش در برابر گروه طالبان شکنجه شده‌اند.
با این حال، او همچنان امیدوار است که صدای زنان خراسان‌افغانستان به گوش جهانیان برسد.
مصاحبه پیش‌رو نه تنها شرح رنج‌های یک زن، بلکه تصویری از مقاومت بی‌امان زنان خراسان‌افغانستان در برابر یکی از سخت‌گیرانه‌ترین رژیم‌های جهان است.
خراسان‌تایمز: نخست از شما سپاسگزاریم بابت این که برای ما وقت گذاشتید، میشه گفت‌وگو را با معرفی‌تان آغاز کنیم، بنفشه ظفری کیست؟
بنفشه ظفری: من بنفشه ظفری، فعال حقوق بشر و مدافع حقوق زنان خراسان‌افغانستان و عضو جنبش زنان تخار هستم. در رشته تعلیم و تربیه از دانشگاه کابل فارغ‌التحصیل شدم. همچنین مشغول تحصیل در مقطع لیسانس اداره و تجارت در انستیتوت مسلکی تجارت بودم که با سلطه گروه طالبان ناتمام ماند.
خراسان‌تایمز: پیش از سلطه گروه طالبان چه فعالیت‌هایی داشتید؟
بنفشه ظفری: به‌عنوان استاد در انستیتوت‌های پزشکی و آموزش‌گاه‌ها تدریس می‌کردم و همزمان در بخش مالی شرکت‌های “بخارا سودا” و “چهارگل بهار” کار می‌نمودم.
خراسان‌تایمز: انگیزه شما برای اعتراض علیه گروه طالبان چه بود؟
بنفشه ظفری: اعتراض من فریادی بود از دل هزاران زنی که زیر سلط گروه طالبان حق نفس‌کشیدن هم ندارند.
آن‌ها زنان را از تحصیل، کار و حتی حضور در جامعه محروم کردند. من ایستادم تا ثابت کنم زن خراسانی‌افغانستانی تسلیم نمی‌شود. بزرگ‌ترین انگیزه بخاطر احقاق حق مسلم انسانی و اسلامی‌مان بود که توسط یک گروه سلب شده‌‌است.
خراسان‌تایمز: خانواده با این اعتراضات موافق بودند؟
بنفشه ظفری: خیر. خانواده‌ام از ترس جانم مخالف بودند، اما من می‌دانستم سکوت برابر با پذیرش ظلم است.
خراسان‌تایمز: سخت‌ترین تجربه شما تحت سلطه گروه طالبان چه بود؟
بنفشه ظفری: وقتی گروه طالبان آمدند، همه آرزوهایم را نابود کردند. از تدریس محروم شدم، شرکت کوچک‌ام را تعطیل کردند و سه بار مرا بازداشت نمودند. بار سوم، خواهرم را به جرم اعتراض دو ماه در خانه شکنجه کردند تا مجبور به فرار شدیم.
خراسان‌تایمز: چرا گروه طالبان این‌گونه با زنان برخورد می‌کنند؟
بنفشه ظفری: چون از قدرت زنان می‌ترسند.
زن آگاه هرگز برده نمی‌شود. گروه طالبان می‌خواهند جامعه بدون زنان و در تاریکی و جهل قرار داشته باشد و آن‌ها سلطه خود را دوام دهند.
به نظر من نقش باداران گروه طالبان همچنان در سرکوب‌زنان و زن‌ستیزی قابل درک است. پاکستان گروه طالبان را نمی‌گذارد که آنان به یک جامعه مرفه و روشن توجه کنند.
خراسان‌تایمز: اکنون در ایران چگونه زندگی می‌کنید؟
بنفشه ظفری: مانند بسیاری از زنان خراسان‌افغانستان، بدون مدرک و در ترس دائمی از اخراج. حتی درمان و آموزش هم برایمان ممنوع است. نگران رد مرز شدن هستیم و شرایط از هر لحاظ برای مان سخت و ناگوار است.
خراسان تایمز: اگر به خراسان‌افغانستان بر گردی چه سرنوشتی در انتظارت خواهد بود؟
بنفشه ظفری: همان‌طوری‌که گفتم با توجه به‌اعتراض و فعالیت‌های سیاسی و مدنی که داشتم در لیست سیاه گروه طالبان قرار گرفتم.
این گروه تحمل چنین فعالیت‌هایی را ندارند در صورت بازگشت، احتمال بازداشت مجدد، شکنجه جسمی و روحی یا حتی قتل یا اعدام وجود دارد.
خشونت خانوادگی و اجتماعی در جامعه‌ی مردسالار و محافظه‌کار، زنانی که از خط سنت عبور کنند، نه‌تنها از سوی گروه طالبان، بلکه از طرف خانواده یا اقوام خود نیز در معرض تهدید، خشونت و طرد قرار می‌گیرند.
فقدان دسترسی به خدمات اساسی هیچ تضمینی برای دسترسی به آموزش، درمان یا حتی سرپناه نیست. به‌ویژه برای زنی تنها و بی‌سرپرست، بازگشت به خراسان‌افغانستان به معنای سقوط به ورطه‌ی فقر و بی‌پناهی است.
خراسان‌تایمز: پیام شما به جهانیان چیست؟
بنفشه ظفری: از جهان می‌خواهیم که زنانی در اسارت کشیده‌ی خراسان‌افغانستان را فراموش نکنند. سکوت‌شان برابر با همدستی با گروه طالبان است.
پایان
