شماری از فعالان حقوق زن و مدافعان حقوق بشر خراسان‌افغانستان، در یک نشست آنلاین نگرانی‌های عمیقی درباره «طرح موزاییک» سازمان ملل متحد برای حل بحران خراسان‌افغانستان را مطرح کرده و گفتند که گروه طالبان تنها در شش‌ماه گذشته حکم ۱۱۳ قصاص را صادر کردند.
شرکت‌کنندگان روز پنج‌شنبه(۲۵ ثور/اردیبهشت)، با برگزاری نشستی مجازی، طرح سازمان ملل را فاقد تضمین‌های لازم برای مشارکت واقعی زنان، جامعه مدنی و نخبگان تبعیدی دانستند و هشدار دادند که عدم توجه به خواست‌های مردم خراسان‌افغانستان می‌تواند به مشروعیت‌بخشی غیرمستقیم به گروه طالبان بینجامد.
زنان معترض در این نشست تاکید کردند که مقاومت زنان خراسان‌افغانستان در چهار سال اخیر، یکی از دلایل اصلی عدم رسمیت‌یابی گروه‌طالبان در سطح بین‌المللی بوده است.
پرستو یاری، از فعالان حقوق زنان، گفت: «اگر امروز گروه طالبان مشروعیت نگرفته، نتیجه فداکاری زنان خراسان‌افغانستان است؛ زنانی که از کوچه‌های کابل تا پلتفرم‌های بین‌المللی فریاد زدند.»
حلیمه صدف، نیز با اشاره به سرکوب سیستماتیک زنان، افزود: «بانوان خراسان‌افغانستان در زندان‌های خانگی و زیر چادر برقع، همچنان مقاومت می‌کنند. دنیا باید بداند که بازگشایی مکاتب زیر حاکمیت گروه طالبان، به معنای آزادی واقعی نیست.»
هدا خموش، از مدافعان حقوق زن با انتقاد از سکوت نهادهای بین‌المللی گفت: «سازمان ملل فردی قابل اعتماد برای انتقال صدای مردم خراسان‌افعانستان ندارد. برخی کشورها تصور می‌کنند که گروه طالبان تغییر کرده، در حالی که این گروه همان اندیشه‌های ۲۰ سال پیش را دارد.»
زهرا کاظمی رئیس کمیته بانوان جبهه مقاومت ملی خراسان‌افغانستان هشدار داد که هرگونه امتیاز به گروه طالبان، از جمله لغو تحریم‌ها یا اجازه سفرهای بین‌المللی، به معنای مشروعیت‌بخشی به این گروه است.
این زنان تاکید کردند که رهبری گروه طالبان در شش ماه گذشته ۱۱۳ حکم قصاص را صادر کرده و همچنان هزارها تن از زنان و مردان به دستور این گروه مجازات بدنی شده‌اند.
