محمد بشیر مهندس سوری متولد سال ۱۹۸۳ در منطقه جبل الزاویه در استان ادلب است.
بر اساس نوشته وب‌سایت رسمی دولت نجات سوریه، محمد بشیر در سال ۲۰۱۷ مدرک مهندسی برق و الکترونیک با تخصص ارتباطات را از دانشگاه حلب دریافت کرد. او حرفه خود را به عنوان رئیس بخش تجهیزات دقیق در کارخانه گاز شرکت گاز سوریه آغاز کرد و در زمینه مدیریت سیستم‌های فنی و توسعه مهارت‌ها فعالیت داشت.
محمد بشیر بعد وارد دولت نجات سوریه شد و در پست‌های مختلفی از جمله در وزارت توسعه و امور انسانی فعالیت کرد و در سال ۲۰۲۲، به عنوان وزیر توسعه و امور انسانی در دولت نجات منصوب شد.
در این دوره، او پروژه‌های امدادی و توسعه‌ای را هدایت کرد که شامل ارائه کمک به آوارگان، بهبود خدمات بهداشتی و آموزشی در ادلب و مناطق اطراف آن بود.
پروژه‌های او همچنین شامل ایجاد مجتمع‌های مسکونی برای آوارگان در کفر جالس در ادلب بود.
محمد البشیر پنجمین نخست وزیر دولت تحریرالشام است که پیش از این در ادلب مستقر بود.
در ژانویه ۲۰۲۴، محمد بشیر توسط مجلس شورای عمومی، که بالاترین نهاد قانون‌گذاری در دولت نجات سوریه است، به عنوان رئیس دولت نجات سوریه انتخاب شد.
و در سال ۲۰۱۷ گروه های مسلخ مخالف دولت سوریه در استان ادلب مستقر شدند و دولتی مستقل از دولت مرکزی تشکیل دادند که البته هیچ کدام از کشورهای جهان، آن را به رسمیت نمی شناخت.
قدرت مرکزی در این دولت، در دستان جبهه النصره بود که رهبری آن را ابومحمد الجولانی بر عهده داشت. رهبر النصره، از دل داعش بیرون آمده و در دامان القاعده پرورش یافته بود.
با این حال، جولانی ترجیح داد ادامه راه را به تنهایی برود و از این رو، با برگزیدن نامی جدید برای تشکیلات خود و اتحاد با برخی دیگر از معارضین، حکومتی در شمال غرب سوریه تاسیس کرد که حکومت نجات سوریه (حکومه الإنقاذ السوریه) خوانده می شد و زیر نظر تحریرالشام ( جبه النصره پیشین)فعالیت می کرد.
جولانی با این که نفر اول تحریرالشام بود، هیچگاه مستقیماً ریاست دولت را بر عهده نگرفت و ترجیح داد نخست وزیری برای این کار داشته باشد و خود از موضعی بالا بر امور نظارت کند. از این رو، محمد الشیخ را در دو نوامبر ۲۰۱۷، به عنوان اولین نخست وزیر دولت نجات در ادلب منصوب کرد.
از ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۴ که دمشق سقوط کرد، دولت نجات ملی ۵ نخست وزیر به خود دید: محمد الشیخ ، محمد جمال شحود، فواز هلال، علی عبدالرحمن کده و محمد البشیر.
کوتاه بودن دولت نخست وزیران ادلب، دلایل متعددی دارد، به عنوان مثال محمد الشیخ بعد از ناتوانی در حل پرونده ربودن یک مدیر بهداشتی استعفا کرد و بقیه نیز مدام درگیر مسائلی مانند تورم ، ترور، اعتراضات دانشجویی، ناتوانی در کنترل کرونا وغیره بودند.
سرانجام وقتی که محمد البشیر به عنوان پنجمین نخست وزیر دولت نجات سوریه مشغول به کار بود، نیروهای مسلح تحریر الشام نبردی جدید علیه دولت مرکزی سوریه آغاز کردند و تنها ۱۱ روز بعد، در( ۱۸ قوس/ آذر ۱۴۰۳ )وارد دمشق شدند و دولت مرکزی را به دست گرفتند.
همزمان، محمد الجولانی، در اقدامی که کمتر کسی انتظارش را داشت، به محمد غازی الجلالی، نخست وزیر اسد دستور داد که به وظایف خودش ادامه دهد تا دولت، به طور مسالمت آمیز تحویل محمد البشیر، نخست وزیر دولت نجات شود.
محمدالبشیر متولد سال ۱۹۸۳ در استان ادلب است؛ او در رشته مهندسی برق و الکترونیک از دانشگاه حلب لیسانس گرفته و سپس در دوران حکومت تحریرالشام بر ادلب، از دانشگاه این شهر، فوق لیسانس فقه و حقوق دریافت کرده است. او قبل از رسیدن به سمت نخست وزیری ابتدا مدیر امور انجمن‌ها در دولت نجات بود و سپس وزیر توسعه و امور بشردوستانه شد و بعد از آن از سوی جولانی، عهده دار سمت نخست وزیری شد.
بعد از سقوط دمشق و ورود نیروهای تحریرالشام، جلسه مشترکی بین جولانی، غازی و بشیر برگزار شد و نخست وزیر اسد، قدرت را رسما به نخست وزیر جولانی تحویل داد و بدین ترتیب، محمد البشیر که زمانی ریاست دولتی محلی در ادلب را بر عهده داشت، در اتاقی نشست که کمتر از دو هفته پیش در آن، غازی زیر عکس اسد نشسته بود.
انتخاب بشیر به ریاست دولت در شرایطی انجام شد که ادلب با چالش‌های بزرگی از جمله کمبود منابع و اختلافات داخلی میان گروه‌های مختلف مواجه بود.
بشیر در سخنرانی‌های خود تأکید داشت که اولویت اصلی بهبود شرایط زندگی مردم در غیاب دولت مرکزی است.
