نویسنده: دکتر مانی فرهمند

مقدمه

گروه طالبان همواره نگران از دست دادن قدرت و سراسری شدن مقاومت و مخالفت در سرزمین خراسان/خراسان/افغانستان اند، بنابرین هرگونه راه‌های که به این مخالفت کمک کند را با جدیت از بین می‌برند. ترس از مقاومت نظامیان پیشین جمهوریت را در تیرس اهداف نابود سازی این گروه قرار داده است. لذا نظامیان پیشین قربانیان اصلی دم و دستگاه استخباراتی این گروه است. ترس گروه طالبان از دست دادن قدرت به دلیل چند عامل اصلی است:

۱. ترس از مقاومت داخلی: گروه طالبان نگران‌اند که گروه‌های مخالف، به‌ویژه نظامیان پیشین و نیروهای مقاومت، بتوانند علیه حکومت آنها قیام کنند و قدرت را از دستشان بگیرند. ۲. بی‌ثباتی اقتصادی و اجتماعی: مشکلات اقتصادی و اجتماعی که به مرور زمان افزایش می‌یابد، می‌تواند نارضایتی عمومی را تشدید کند و منجر به قیام‌های مردمی یا شورش‌های داخلی شود. ۳. فشارهای بین‌المللی: هرچند جهان فعلاً تعامل محدودی با گروه طالبان دارد، گروه طالبان از این می‌ترسند که فشارهای بین‌المللی و حمایت از نیروهای مخالف داخلی در نهایت به تضعیف و سقوط حکومت آنها منجر شود. ۴. عدم مشروعیت داخلی و بین‌المللی: گروه طالبان به دلیل نداشتن مشروعیت گسترده، هم در داخل خراسان/افغانستان و هم در سطح بین‌المللی، از دست دادن حمایت عمومی و در نهایت سقوط خود هراس دارند.

نظامیان پیشین قربانیان اصلی استخبارات گروه طالبان

نظامیان پیشین جمهوریت در خراسان/افغانستان، اعضای ارتش ملی، پلیس ملی، و نیروهای امنیت ملیNDS بودند که تحت حکومت جمهوری اسلامی (افغانستان) خراسان/افغانستان خدمت می‌کردند. این نیروها شامل افسران، سربازان، و نیروهای اطلاعاتی بودند که آموزش دیده و تجهیز شده توسط دولت خراسان/افغانستان و هم‌پیمانان بین‌المللی آن، به ویژه ایالات متحده و ناتو، برای حفظ امنیت و مقابله با تهدیدات داخلی و خارجی بودند. این نظامیان پس از سقوط دولت جمهوری اسلامی (افغانستان) خراسان/افغانستان در اوت ۲۰۲۱ و به قدرت رسیدن گروه طالبان، در وضعیت ناامنی و تهدید قرار گرفتند. بنابرین گروه طالبان نظامیان پیشین را تهدید بالقوه حکومت خویش می‌دانند.

به طور کلی، گروه طالبان نظامیان پیشین را تهدیدی جدی برای حکومت خود می‌دانند و با حذف آنها سعی دارند که از تثبیت کامل قدرت خود اطمینان حاصل کنند و هر گونه مقاومت یا تهدیدی را که ممکن است علیه آنها شکل بگیرد، سرکوب کنند. گروه طالبان به دلایل مختلف نظامیان پیشین را از بین می‌برند و از آنها می‌ترسند، حتی اگر جهان در حال حاضر به طور مستقیم با حکومت و سیاست این گروه مقابله نمی‌کند. این دلایل عبارت‌اند از:

۱. ترس از قیام و مقاومت نظامی

گروه طالبان می‌دانند که نظامیان پیشین خراسان/خراسان/افغانستان دارای تجربه‌های جنگی و نظامی فراوانی هستند. این افراد، آموزش دیده‌اند و توانایی سازماندهی و رهبری نیروهای مسلح را دارند. گروه طالبان از این هراس دارند که این نظامیان ممکن است به مقاومت مسلحانه علیه حکومت آنها دست بزنند یا به سایر گروه‌های مخالف گروه طالبان بپیوندند و به این ترتیب تهدیدی جدی برای بقای رژیم گروه طالبان ایجاد کنند.

نظامیان پیشین که تحت حکومت قبلی خراسان/افغانستان خدمت کرده‌اند، معمولاً آموزش‌های نظامی حرفه‌ای دیده‌اند و تجربه‌های گسترده‌ای در جنگ و دفاع دارند. گروه طالبان از این می‌ترسند که این نظامیان بتوانند هسته‌های مقاومت مسلحانه علیه حکومت گروه طالبان ایجاد کنند و امنیت و استقرار آنها را تهدید کنند.

۲. خنثی کردن هر گونه تهدید داخلی

گروه طالبان در تلاش هستند تا هرگونه تهدید بالقوه را از بین ببرند. نظامیان پیشین می‌توانند به عنوان رهبران یا محرکان مقاومت‌های داخلی عمل کنند. بنابراین، گروه طالبان با حذف این افراد، سعی می‌کنند که هرگونه تهدید داخلی را قبل از اینکه به یک قیام بزرگ تبدیل شود، خنثی کنند.

گروه طالبان با از بین بردن نظامیان پیشین، سعی می‌کنند تا هرگونه احتمالی برای نفوذ یا کودتا علیه حکومت خود را از بین ببرند. این اقدام به عنوان یک نوع “پاکسازی امنیتی” عمل می‌کند تا فقط افراد وفادار به گروه طالبان در دستگاه‌های امنیتی و نظامی باقی بمانند.

۳. انتقام‌جویی

بسیاری از نظامیان پیشین خراسان/خراسان/افغانستان در جنگ‌های گذشته علیه گروه طالبان شرکت کرده‌اند و ممکن است در گذشته با این گروه درگیر شده باشند. گروه طالبان به دلایل انتقام‌جویانه و برای تصفیه حساب‌های قدیمی، اقدام به حذف این افراد کنند. بنابرین گروه طالبان به دنبال انتقام‌جویی از کسانی هستند که در گذشته در مقابل آنها جنگیده‌اند یا به حکومت پیشین وفادار بوده‌اند. با کشتار نظامیان پیشین، گروه طالبان به دنبال سرکوب هر گونه تلاش برای مقاومت هستند و سعی دارند هر گونه تهدیدی را در نطفه خفه کنند.

۴. ایجاد فضای ترس و ارعاب

گروه طالبان با کشتن و سرکوب نظامیان پیشین و دیگر مخالفان خود، قصد دارند فضایی از ترس و ارعاب را ایجاد کنند تا هیچ‌کس جرأت مقاومت یا مخالفت با رژیم آنها را نداشته باشد. این اقدام به عنوان یک تاکتیک برای حفظ قدرت و کنترل کامل بر جامعه به کار گرفته می‌شود.

کشتار نظامیان پیشین به عنوان یک تاکتیک برای ایجاد ترس و ارعاب در میان مردم و جامعه عمل می‌کند. گروه طالبان می‌خواهند به مردم و هر کسی که ممکن است به فکر مخالفت باشد، پیام دهند که هیچ مخالفت یا مقاومت تحمل نخواهد شد.

۵. جلوگیری از اتحاد مخالفان

نظامیان پیشین می‌توانند به عنوان محور اتحاد برای سایر گروه‌های مخالف عمل کنند. گروه طالبان با حذف این افراد، سعی می‌کنند هرگونه تلاش برای ایجاد ائتلاف مخالفان را خنثی کنند و از ایجاد جبهه‌های متحد ضدگروه طالبان جلوگیری کنند.

۶. عدم اطمینان و بی‌اعتمادی

گروه طالبان به بسیاری از نظامیان پیشین اعتماد ندارند و نمی‌توانند تضمین کنند که این افراد در صورت بازگشت به کار یا زندگی عادی، به گروه طالبان وفادار خواهند بود. این بی‌اعتمادی باعث می‌شود که گروه طالبان احساس کنند حذف فیزیکی این افراد بهترین راه برای جلوگیری از هرگونه تهدید بالقوه است.

نظامیان پیشین نمادهای رژیم قبلی خراسان/افغانستان هستند و گروه طالبان با از بین بردن آنها تلاش می‌کنند تا هرگونه نمادی از حکومت پیشین را محو کنند و قدرت خود را به عنوان تنها حکومت مشروع تثبیت کنند.

گروه طالبان به شدت به نظامیان پیشین بی‌اعتماد هستند، زیرا آنها این افراد را به عنوان حامیان و مدافعان رژیم پیشین می‌بینند. حتی اگر این نظامیان تصمیم گرفته باشند با گروه طالبان همکاری کنند یا به زندگی غیرنظامی برگردند، گروه طالبان ممکن است هنوز به آنها به چشم تهدید نگاه کنند.

۷. سرکوب هرگونه احتمال همکاری با نیروهای خارجی

اگرچه جهان در حال حاضر فعالیت‌های گروه طالبان را به رسمیت نمی‌شناسد یا مداخله مستقیمی در حکومت آنها ندارد، گروه طالبان همچنان از این می‌ترسند که نظامیان پیشین ممکن است با نیروهای خارجی که به دنبال ایجاد بی‌ثباتی در حکومت گروه طالبان هستند، همکاری کنند. به همین دلیل، گروه طالبان سعی دارند که هر گونه امکان ارتباط یا همکاری نظامیان پیشین با نیروهای خارجی را از بین ببرند.

گروه طالبان ممکن است نگران باشند که حتی اگر جهان در حال حاضر به طور مستقیم با آنها مقابله نمی‌کند، در آینده ممکن است فشارهای بین‌المللی افزایش یابد یا حمایتی از مقاومت داخلی به وجود بیاید. در این صورت، نظامیان پیشین می‌توانند نقش کلیدی در سازماندهی و رهبری چنین مقاومتی داشته باشند.

۸. حفظ انحصار قدرت

گروه طالبان به دنبال انحصار کامل قدرت هستند و حضور نظامیان پیشین که ممکن است با آنان مخالفت کنند یا خواستار سهمی از قدرت باشند، این انحصار را تهدید می‌کند. به همین دلیل، گروه طالبان تلاش می‌کنند تا با حذف این افراد، انحصار قدرت خود را تضمین کنند.

با از بین بردن نظامیان پیشین، گروه طالبان می‌توانند مطمئن شوند که نیروهای نظامی و امنیتی فقط از افراد وفادار به خود تشکیل شده‌اند. این کار به آنها اجازه می‌دهد کنترل کاملی بر دستگاه‌های نظامی و امنیتی کشور داشته باشند و هرگونه تهدید داخلی را به سرعت و به طور مؤثر سرکوب کنند.

در مجموع، گروه طالبان نظامیان پیشین را از بین می‌برند تا هر گونه تهدید بالقوه به حکومت خود را از میان بردارند، قدرت خود را تثبیت کنند، و ترس و ارعاب را در جامعه گسترش دهند.