روزنامه ۸صبح در گزارشی گفته است که در بیش از سه ماه گذشته، دست‌کم ۵۵ تن در کشور خودکشی کرده‌اند.
بنا بر گزارش این روزنامه، افرادی که خودکشی کرده‌اند، در رده‌های سنی متفاوت و دارای جنسیت‌های مختلف بوده‌اند. کودکان، دختران نوجوان، زنان و مردان جوان و میان‌سال از جمله افرادی هستند که به دلیل مشکلات اقتصادی و فقر و خشونت‌های خانواده‌گی ناشی از سیاست‌های تبعیض‌آمیز گروه طالبان به زنده‌گی خود نقطه پایان گذاشته‌اند.
در گزارش آمده است که این اتفاقات در بیش از سه ماه گذشته ۱۳ زن و دختر، ۴۲ مرد و پسر جوان و دو کودک در ۲۰ ولایت خودکشی کرده‌اند که بیش‌ترین آمار در استان‌های ننگرهار، فاریاب و بدخشان به ثبت رسیده است.
براساس گزارش‌های منتشر‌شده در روزنامه ۸صبح، دست‌کم ۵۵ تن در ۲۱ استان خودکشی کرده‌اند. این افراد در استان‌های کابل، بدخشان، ننگرهار، بغلان، تخار، کنر، خوست، پکتیکا، غزنی، غور، فاریاب، کاپیسا، پروان، قندهار، بلخ، بادغیس، فراه، هرات، سرپل، ارزگان و دایکندی خودکشی کرده‌اند.
براساس آمارهای منتشر‌شده، از میان کسانی که خودکشی کرده‌اند، ۱۳ تن زن و دختر و ۴۲ تن دیگر پسران جوان و مردان بوده‌اند. در این میان دو کودک ۱۴ ساله و ۸ ساله نیز در ولایت‌های قندهار و بادغیس به زنده‌گی خود نقطه پایان گذاشته‌اند.
آمارهای منتشر شده در ۸صبح نشان می‌دهد که اکثریت مردان جوان به دلیل فقر، گرسنه‌گی، بیکاری و فشارهای روانی ناشی از سیاست‌های تبعیض‌آمیز گروه طالبان خودکشی کرده‌اند. در میان کسانی که خودکشی کرده‌اند، یک تن آنان تجربه بازداشت شدن از سوی گروه طالبان را نیز داشته است.
روزنامه هشت صبح در گزارشی گفته است که بدون سرنوشت مشخص را در خانه سپری کنند. بسیاری از خانواده‌ها ترجیح می‌دهند که دختران جوان را از ترس گروه طالبان به وابسته‌گان خود بدون رضایت دختران بدهند تا از شر گروه طالب و دیدن هر لحظه کالبدی به نام دختر از خانه رهایی پیدا کنند.» او، افزایش خودکشی در میان دختران و زنان را به وضع محدودیت‌ها بر حضور زنان در فضای عمومی، محدودیت‌های سیاسی، ممنوعیت کار و تحصیل و دیگر محدودیت‌های اعمال‌شده گروه طالبان مرتبط می‌داند.
این در حالی است که شماری از شهروندان از فراگیری فکر خودکشی در کشور ابراز نگرانی می‌کنند. آنان تاکید می‌ورزند که وضعیت کنونی بدترین شرایط نسبت به هر زمان دیگر است و پیش از این شیوع فکر خودکشی تا این پیمانه فراگیر نشده است.
احمد‌شکیب، باشنده غور، می‌گوید: «سابق همه در فکر کار و پیش‌رفت بودند، حالا همه به نحوی از زنده‌گی نا‌امید شده‌اند و به فکر فرارند. بسیاری را می‌بینم که به خودکشی فکر می‌کنند، در حالی که در گذشته چنین نبود. این وضعیت خطرناک است. حتا اگر خودکشی هم نکنند، همین که در هر جایی از خودکشی یاد می‌کنند، این نشان‌دهنده بحران در سلامت روانی جامعه است.»
پیش از این، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای خراسان‌افغانستان در گزارشی گفته بود که افسرده‌گی و افکار خودکشی میان دختران نوجوان بازمانده از آموزش افزایش پیدا کرده است.
همچنان گزارش‌های متعدد نشان می‌دهد که خودکشی در میان جوانان و نوجوانان افغانستان پس از تسلط طالبان افزایش چشم‌گیری یافته است. وضع ممنوعیت‌ها، بیکاری، نارضایتی از زنده‌گی فردی و جمعی و مشکلات اقتصادی خانواده‌ها از عوامل افزایش خودکشی‌ها عنوان شده است.
نگرانی از خودکشی در میان جوانان به دلیل فقر و مشکلات اقتصادی در حالی افزایش یافته که بانک جهانی در گزارشی گفته است که چشم‌انداز اقتصادی افغانستان نا‌مشخص است و خطر رکود حداقل تا سال ۲۰۲۵ وجود دارد.
